یه بار تو فایلای آقای جوادی آملی شنیدم که نقل به مضمون می‌فرمودند بزرگان بیشتر از همه بین نزدیکان و خانوادشون مهجور بودند، مثالش هم پیامبر بودند که تو مکه قبولشون نمی‌کنن ولی تو مدینه خیلی ازشون استقبال کردند.

من خودم به شخصه فکر می‌کنم، خوبی‌های اطرافیانم برام عادی می‌شه یا بعد از یه مدتی می‌گم وظیفش بود که خوب باشه.

نوشته شده در یکشنبه 92/11/27ساعت 12:10 صبح توسط بهار| نظرات ( ) |