بوی بهار که به زیر خاک می‌رسد، دل دانه‌ها بی‌قرار شکفتن می‌شود.

اینجا زیر این همه خاک، در این تاریکی و سکوت و سرما، بوی تو که می‌آید دلم هوایی می‌شود.

خودت  رنج پوست انداختن، جوانه زدن و سختی راه را بر من هموار کن تا به روشنایی برسم.

نوشته شده در یکشنبه 92/12/4ساعت 4:36 عصر توسط بهار| نظرات ( ) |