بهانه ی بهار
هر کس با افزونیِ چراغ هایی که در مکتبت کاشته ای، روشن می شود و هر تن به فراخورِ اندیشه اش، خوشه ای از درخت تناور شناخت را می چیند. دست های قدسیان، حتّی بسانِ فواره های نیاز، به سمت آسمانِ دست نیافتنیِ معرفت توست. ... و تو بالاتری از آنچه شعرها تو را پنداشته اند و برتر از آنچه که چکامه ها آورده اند.
یا حسین جهانِ فردا می آید تا به آفتاب نام تو سلامی دوباره کند .
نوشته شده در یکشنبه 93/3/11ساعت
2:48 عصر توسط بهار| نظرات ( ) |
