در روایات کثیری از ائمه اهل بیت علیهم السلام وارد است که: از همان غذایی که می‌خورید به غلام و کنیز و خدمتکار خود بدهید، واز همان لباس که می‌پوشید آنان را بپوشانید، و با آنها در سر یک سفره غذا بخورید، خدا دوست ندارد که آقای منزل یک غذای خاصی داشته باشد و خدمتکاران غذای دیگری، آقا در اطاق مجلل زیست کند و آنان در محل پست تری، آقا لباس مزینی داشته باشد و آنها لباس ساده‌تر.
روزی حضرت علی با غلام خود قنبر در بازار کرباس فروش‌ها رفتند و دو جامه خریدند، یکی به سه درهم و دیگری را به دو درهم، آن سه درهمی را به قنبر دادند و خود دو درهمی را پوشیدند. قنبر گفت: شما به این سه درهمی سزاوارترید، چون به منبر می‌روید و خطبه می‌خوانید. حضرت فرمود: ای قنبر، تو جوانی و زیبایی جوانی باید از آن تو باشد و من از خدای خود خجلت می‌کشم و حیا می‌کنم که خودم را در لباس بر تو فضیلت دهم. و من از رسول خدا شنیدم که فرمود: البِسوهُم مِما تَلبَسونَ، وَ اطعِموهُم مِما تَاکُلونَ
آنها که در دنیا چنین به ما دستور می‌دهند چطور ممکن است که خود آنها از نعمت‌های الهیه که برخوردار می‌شوند به مخلصین و مطیعین خود ندهند. حاشا به کرمشان
و این است سِرِّ آیه :
«و من یطع الله و الرسول فأولـئک مع الذین أنعم الله علیهم من النبیــن والصدیقین و الشهدآء و الصـلحین و حسن أولـئک رفیقا* ذلک الفضل من الله و کفی بالله علیما».
جلد 2 کتاب معادشناسی علامه حسینی طهرانی
نوشته شده در سه شنبه 92/11/15ساعت
4:37 عصر توسط بهار|
نظرات ( ) |
